Η Υγεία στην αρχαία ελληνική θρησκεία ήταν ταυτόχρονα θεότητα και προσωποποίηση της υγείας του σώματος και της ψυχής. Ως ένα από τα αρχαιότερα κέντρα λατρείας της αναφέρεται η Τιτάνη της Σικυώνας, όπου σύμφωνα με την παράδοση υπήρχε ιερό του Ασκληπιού και της Υγείας. Η λατρεία της συνδεδεμένη άρρηκτα με αυτή του Ασκληπιού εισήχθη στην Αθήνα αμέσως μετά το 420 π.Χ., προφανώς ως συνέπεια του λοιμού που ξέσπασε το 430 π.Χ.

Αμέσως μετά το γνωστότερο θεραπευτή θεό της αρχαιότητας, τον Ασκληπιό, η Υγεία ως κόρη του είναι η σημαντικότερη θεότητα που σχετίζεται με τη διαχείριση και τη θεραπεία της ασθένειας.
Γεννημένος στην ευρύτερη περιοχή της αρχαίας Σικυώνας και με μακριά θητεία στο χώρο της ανεικονικής τέχνης και του έντονου χρώματος, ο Κώστας Πανιάρας, σε έναν δια βίου διάλογο με το παρελθόν, επί 30 χρόνια, με αφορμή τη γνωστή μαρμάρινη κεφαλή νεανικής μορφής του 4ου αι. π.Χ. δημιουργούσε ιδιότυπα ανατρεπτικά έργα, στην αντανάκλαση των προσωπικών του βιωμάτων. Ο καλλιτέχνης διχοτομεί, πυροβολεί, αποδομεί τις παραλλαγές αυτής της κεφαλής του 350-325 π.Χ. από την Τεγέα της Αρκαδίας που εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών και παλαιότερα ταυτιζόταν με την Υγεία, χωρίς ποτέ να προσβάλλει τον αρχετυπικό χαρακτήρα της και τη σημασιολογική της φόρτιση.

Οι κεφαλές, κυανές, κόκκινες, επίχρυσες, ή επάργυρες, συνδυάζουν αισθητικές και χρονικές διαφορές, αρθρώνουν τον ιστό της συλλογικής μνήμης ανιχνεύοντας τη διαχρονική ανάγκη των ανθρώπων να διασφαλίσουν το αγαθό της υγείας. O Πανιάρας επανέφερε μέσα από σύγχρονα στοιχεία την Υγεία ως νέο προσωπικό αποτύπωμα.
Τον Ιούνιο του 2014 ο καλλιτέχνης πρότεινε στο Μουσείο Μπενάκη την έκθεση με πρόθεση να στηθούν δυο εγκαταστάσεις στους χώρους του Μουσείου και δυο επιπλέον επιτοίχια γλυπτά που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει.
Στην παρούσα έκθεση ακολουθήθηκαν κατά γράμμα οι σαφέστατες σημειώσεις και υποδείξεις του Κώστα Πανιάρα.